AEC nostalgia-3

Light comes before sound

-------------

ইলেক্ট্ৰিকেলৰ লেব৷ হুইস্টন ব্ৰিজ, ৱাটমিটাৰ, ৰেজিস্টৰ, কেপাচিটৰ আৰু কত কি! বেছিভাগৰ নামেই মনতনাই৷ লেবত সোমাই কাৰেন্ট নথকা যেনদেখিলে মনটো ভাললাগে৷ কাৰণ কেপাচিটৰলৈ মোৰ বিৰাট ভয় লাগিছিল৷ এবাৰ স্পাৰ্ক দেখাৰ পিছৰে পৰা৷ লগৰ এটাই আমি চবেই এবাৰ কাৰেন্টলৈ ৰৈ থাকোতে পিছৰপৰা কিবা জন্তুৰ দৰে মাতি ভয় খুৱাই আছিলহি৷ তাক আমি আৰ্টিষ্ট বুলি জোকাইছিলো কাৰণ ক্লাচ চলি থাকোতেও ক্লাচৰ ভিতৰত থাকিও বহীত মাস্টাৰপিচ আঁকিব পাৰিছিল সি৷ তাৰ কথাবোৰো আছিল কবি সাহিত্যিকৰ দৰে৷ এবাৰ পিছপিনৰ পৰা আহি ভয় খুৱাব খোজোতে হঠাৎ কাৰেন্ টআহিল আৰু চাৰিওপিনে পোহৰ হ’ল৷ একো কৰিব নোৱাৰি আৰ্টিস্টে এইবাৰ মাত্ৰ কৈ গ’ল ’লাইট কামচ বিফৰ চাউণ্ড’ - হয় ত্ৰিদিপৰ কথাই কৈছো! আৰ্টিস্ট ত্ৰিদিপ৷ 

ৱৰ্কশ্বপ

আমাৰ বেটচত ৱৰ্কশ্বপত হায়েস্ট মাৰ্কচ কোনে পাইছিল বাৰু? মই জনাত পৰিণীতা৷ তাই খুব সম্ভব পাইছিল 75 তাতকৈ কোনোবাই বেছি পাইছিল নে নাই নাজানো৷ আমি চবেই জানো ৱৰ্কশ্বপৰ পৰীক্ষাবোৰ সহজ নহয়৷ বিশ কেজি হাতুৰী এটাযে আছে তাতো কিবা আছিল কৰিব লগীয়া৷ এবাৰ কিবা এটা ফাইল কৰি কৰি মানে ৰেপি ৰেপি কিবা আকাৰ এটাযে দিব লাগে মনত আছেনে?  নহয় হে নহয়৷ আলোচনা হ’ল কি কৰা যায়৷ কোনোবাই ক’লে ৱৰ্কশ্বপ লেবত এজন আছে যি সহায় কৰিব পাৰে৷ বচ কোনে পায়৷ নকৰো বুলি তেখেতে বহুতকে লাথ মেচিনেৰে কেবাটাও অসম্ভব যেন লগা পৰীক্ষা কৰাত সহায় কৰি দিলে৷ এটা কথা বুজি নাপাওঁ সেই টান টান টেস্ট বোৰ কোনেনো কি ভাবি আমি কৰিব পাৰিম বুলি দিজাইন কৰিছিল বাৰু?

চার্ভে, গ্রাফিক্স ইত্যাদি...

চেকেণ্ড চেমিস্টাৰৰ পৰীক্ষা৷ বিষয় চাৰ্ভে নে কিবা এটা৷ ধূপজলাই ওলালো পুৱাই গজংগজংকৈ৷ লগত চিনিয়ৰ এজনেও পৰীক্ষা দিছে৷ গম পালো তেখেতৰ একো প্ৰস্তুতি নাই খালি পাচ কৰিলেই হ’ল কিবাকে৷ মই আৰু লগৰ আন এজন মুঠতে তিনিজনীয়া দলটো চিভিল-ইলেক্ট্ৰিকেলৰ মাজৰ ফুলৰ বাগানত সোমালো কিবা এটা জুখিব লাগে৷ তিনিওৰে গাইগুটীয়া ধাণ্ডা কেনেকে আন দুটাই যি মাথা মাৰে মাৰক আৰু কামটো পাচ কৰিব পৰা হ’লেই হ’ল আৰু৷ ল’ৰালৰিকে জোখমাখ সামৰি পৰীক্ষাহলত সোমালো এইবাৰ আঁকিব লাগে৷ সেইখিনি অবশ্যে ভালেই আছিল৷ তেনেতে আহিল জেহিৰচাৰ৷ এটা এটাকে বাকীবোৰক সুধি আহি আছে৷ আৰু গোটেইবোৰকে গালি দি দি আহি আছে! ইয়াৰ মাজতে আমাৰ চিনিয়ৰ লগৰীয়াজনে অঁকামেলা শেষ কৰি ইতিমধ্যে ওলায়ে গৈছিল সম্ভব৷ আমাৰ পাল পৰিল৷ কিবা এটা সৰু গণ্ডগোল আমাৰো হৈছিল যি কাৰণে আমাৰ ভয়লাগি আছিল কি হ’ব বুলি৷ ভুলটো যেতিয়া আমি গম পাইছিলো তেতিয়া শুধৰাবলৈ হাতত সময় নাছিল৷ চাৰে সেইটো ঠিক জেগাতে ধৰিলেহি৷ যি হয় হব বুলি সঁচা কথাকে ক’লো - উই শ্বুদ হেভ টেকেন টাইলাইন৷ চাৰে ৰাইট বুলি ইমান জোৰত ক’লে ভয় খাই গ’লো৷ এইবাৰ সুধিলে ব্ৰান্স কি৷  ক’লো ইলেক্ট্ৰিকেল, আকৌ খা গালি! 'আৰু নালাগেতো পঢ়িব চিভিল৷ পাচ কৰিলেই হ’ল হয়নে নহয়?'

লাগি ধৰিম বুলি ভাবিছিলো যদিও চাৰে কৃপা কৰিছিল৷ টি স্কোৱেৰদাল পিছত মকৰাজাল চাফা কৰা কামত সুব্যবহাৰ হৈছিল পিছে৷