এক মিনিটৰ গল্প

এক মিনিটৰ গল্পঃ

“তোলনী“

© নীলাঞ্জনা৷

চুবুৰীৰে বৰুৱাৰ ছোৱালীজনী বোলে তোলনী হ’ল৷ কাইলে চাৰিদিনীয়া আৰু দহ তাৰিখে বিয়া পাতিছে৷ ৰভাৰ খুটা পৰিলেই ইয়াৰ পৰাই দেখা পাইছে লভিতাই৷ লভিতাৰো দুজনী ছোৱালী৷ এজনীয়ে মেত্ৰিক আৰু আনজনীয়ে হায়াৰ চেকেণ্ডাৰী দিব এইবাৰ৷ তাই চাকৰি ৰিজাইন দি এই দুবছৰ সিহঁতৰ পঢ়াবোৰকে চাই দিছে৷ বৰুৱানীয়ে জীয়েকৰ চাৰিদিনীয়ালৈ খবৰ দিওঁতে লভিতাই লাহেকৈ কৈছিল আমাৰ দুজনীক এইবোৰ নিয়ম নকৰালো৷ এখেতেও ক’লে ছোৱালী ডাঙৰ হৈছে হ’বই ঢাক ঢোল বজাবলগীয়া কি ঘটিটো হ’ল তাতে৷ বৰুৱানীয়ে কৈছিল মোৰ এজনীয়ে ছোৱালী৷ সমাজখনৰ লগত মিলি থাকিব লাগিব নহয়৷ তাতে লগত শাহু আছে৷ নোচোৱালে বা বিয়াখন নাপাতিলে বোলে পিছলে ছোৱালীৰ কাৰণে বেয়া৷ খৰচ পাতিবোৰ আছেই৷ আপোনাৰে ভাল দিয়ক এইবোৰ কৰিবলে মোৰো বৰ মন নাছিল পিছে কি কৰিব আৰু৷ কাইলৈ আহিব যেনেতেনে৷ 

লভিতাৰ মন নাছিল যাবলৈ৷ বৰুৱানীয়ে বেয়া পাব বুলিয়ে তথাপি কথাটো ভাবি চাই ৰাতি শুবৰ সময়ত গিৰিয়েকৰ আগত উলিয়ালে কথাটো৷ তেওঁ এনেকুৱা বিশ্বাসবোৰ একেবাৰেই ভাল নাপায়৷ নিয়ম নীতিত চলে, ভাল নামো গায় ভোৰতাল ঘূৰাই ঘূৰাই গাৱঁৰ ঘৰত কিবা সকাম নিকাম পাতিলে৷ কিন্তু অন্ধবিশ্বাসৰ সদায় প্ৰতিবাদ কৰে৷ তেওঁ ক’লে “কিবা ক’লে মই মানা কৰা বুলি কৈ দিবা৷ কাম নাই আৰু এই বৰুৱাহঁতৰ৷ এজনীয়ে ছোৱালী হ’ব বাৰু ৰাইজক এসাজ খুৱাওক কিন্তু এইটো উপলক্ষেই কিয়? কেলেই তেওঁলোকৰ ল’ৰা দেখোন কলেজ পালেগৈ৷ তাৰ তোলনী হোৱাই নাই নেকি? আকৌ বোলে তুমি কোৱামতে বৰুৱানীয়ে তোমাক কৈছিল তাৰ হেনো গাৰ্লফ্ৰেণ্ডো আছে৷ নে ল’ৰাটোৰ কিবা মেডিকেল সমস্যা আছে?“

“তোমাৰো যে নহয় কি কথাবোৰ কোৱা বাৰু ল’ৰাৰ আকৌ তোলনী বিয়া পাতিব?“

“ময়ো ল’ৰা আছিলো বুজিছা৷ ভণ্টিৰ তোলনী বিয়া কেঞ্চেল কৰাইছিলো ঘৰত যুক্তি দি“ 

“সকলোৱে তোমাৰ দৰে তৰ্ক নকৰে“

“কথা সেইটোৱেই৷ যাৰ যি মন যায় কৰক আমাৰ কি৷ কিন্তু মোৰ দেখোন দাড়ি গজা আৰম্ভ নাইন টেনতে আৰম্ভ হৈছিল৷ ছোৱালীৰ তোলনী পাতে যদি আমাৰ ল’ৰাবোৰৰো কিবা পাতক আকৌ৷ সেই দাড়ি ঠুটিওৱা সময়তে পাতিব লাগে৷ মই বৰুৱাক সুধিম ৰ’বা এই বাবাৰ তোলনী নেপাতিলে নেকি নে তাৰ দাড়ি গজাই নাই এতিয়ালৈকে“

“উহ ৰাম ৰাম হৈছে দিয়া মোৰ এনেয়েও যাবৰ মন নাই৷ পিছে হয় সমাজৰ কিছু নিয়ম আমি সকলোৱে ভাবি চাবৰ হ’ল৷ হয় ছোৱালীজনীক স্বাস্থ্যৰ আৰু শৰীৰৰ লাগতিয়াল পু্ষ্টি তথা খাদ্যৰ অভ্যাসৰ বিষয়ে শিকাওক৷ উপহাৰ কিবা দিব খুজিছে দিয়ক তাইক৷ কিন্তু এইবোৰ ঢোল কিয় বজাব লাগে! ছোৱালীজনীয়েনো এই বয়সত কি বুজিছে দেহি৷ সজাই পৰাই উলিয়াব উপহাৰ কিছুমান পাব তাইতো ভালেই পাব বাৰু৷ কিন্তু ৰভা পৰলা ভোজ ভাত...লাজহে লাগে পাই৷ আমাৰ ইহঁত দুজনীয়ে পিছে আমাক ধন্যবাদহে দিয়ে এইবোৰ হৈ হাল্লা নকৰিলো যে সিহঁতৰ সেইটো সময়ত৷ “

লভিতাই কথাকেইটা কৈ উঠিহে মন কৰিলে সিফালে তেখেত ইতিমধ্যেই লালকাল দিলেই৷ 

গল্প

এক মিনিটৰ গল্প৷
“পাছৱৰ্ড“

ঘোৰ কলিযুগৰ দিনৰে কাহিনী৷ শ্ৰীৰাম নাৰায়ন বুলি এজন বৰ ধাৰ্মিক অভিযন্তা আছিল৷ সদায় পুৱা গধূলি ধূপ ধুনা গীতা পাঠ, মুখত হৰিনাম সৰ্বত্ৰ৷ তেওঁ ইমানেই ধাৰ্মিক আছিল যে তেওঁৰ মবাইল, লেপটপ, ক্ৰেডিট কাৰ্ড সকলোতে (তেওঁ কোৱামতে) সদায় ভগৱানৰ নামৰ সৈতে মিল থকা পাছৱৰ্ডহে ব্যৱহাৰ কৰিছিল৷ অফিচৰ পাছৱৰ্ড বোৰ ঘনাই সলাই থাকিব লগা হয়৷ চিকিউৰিটিৰ কথা আছে৷ তেওঁ কয় চিন্তা নাই তেত্ৰিশ কৌটিৰ পৰা যিকোনো এটা নাম আহিয়েই যায় লাইনত৷ মনত ৰাখিবলেও সুবিধা আৰু দৈনিক লগ ইন কৰোতে ভগৱান বা দেৱ দেৱীসকলক স্মৰণ কৰাও হৈ যায় কেইবাৰমান৷ এবাৰ তেওঁ সপৰিয়ালে দুদিনমানৰ বাবে ফুৰিবলৈ গৈছিল৷ এনেতে হঠাৎ তেওঁৰ ঘৰত চোৰ সোমাল৷ লেপটপ, ধন সোণ সকলো বোৰ তেওঁ এটা বিশেষ লকাৰত ঘৰত থৈ যায়৷  লকাৰটো আকৌ ভইচ ৰিকগনিচনত এটা বিশেষ শব্দ পাচৱৰ্ড হিচাপে দিয়া আছে৷ শব্দটো সঠিক নহ’লে লকাৰ খোল নাখায়৷ চোৰে তেওঁৰ সম্পত্তিৰ ওপৰত বহুদিনৰে পৰা চকু দি আছিল৷ অৰ্থাৎ শ্ৰীৰামে যে ভগৱানৰ নামহে পাচৱৰ্ড হিচাপে দিয়ে তাকো জানিছিল৷ লগতে মাত পৰ্যন্ত অনুশীলন কৰিহে আহিছিল৷ তেত্ৰিছকোটিৰ লিস্টখন সমুখত লৈ চোৰে এফালৰ পৰা দৈৱিক নামবোৰ গাই যাবলৈ লাগিল৷ লকাৰ নোখোলেহে নোখোলে৷ কেইঘণ্টামানৰ পিছত চোৰৰ মুখ বিষাল৷ তথাপিও পুৰা তালিকা গাই শেষ কৰিলে৷ তেও লকাৰ কেটকশটেই কৰা নাই! এইবাৰ চোৰৰ উঠিল খং৷ খঙতে অসমীয়া কথিত ক আৰু ব ফলা দুটা একেলগে মাৰি দিলে৷ “কেটেক“! চোৰ অবাক! কাৰণ লকাৰ খোল খাই গ’ল এইবাৰ৷ হয়তো তেত্ৰিশকোটিবাৰ দেৱদেৱীৰ নাম স্মৰণ কৰাৰ কাৰণে ভগৱানে চকু মেলি চালে৷ 

সম্পাদকলৈ চিঠি৷

__________

মৰমৰ সমপাদক ডাঙ্গৰীয়া,

অলপ বয়স হৈছে সেয়ে যুক্তাক্ষৰবোৰত অলপ হিকটিয়াও মাজে মাজে, খেমিব আৰু৷ লিখিলো এইবাবেই যে হোৱাই নোহোৱাই হঠাৎ অনেকেই আজি মোৰ নাম লোৱাত মোৰ খুব হিকটি আৰু চৰচৰনি আহিছে৷ ততেই পোৱা নাই৷ ৰাইজলৈ গোহাৰি মোক সঁচাই গুৰুত্ব দি অনুগ্ৰহ কৰি কিবা ভালকাম একোটা এই ধৰক গছপুলি এদালি ৰোৱা বা  দালদৰিদ্ৰক এসাঁজ আন্তৰিকতাৰে খুওৱা ধৰণৰ কিবা কৰিছে যদি হ’ব বাৰু৷ পিছে হেৰৌ, তাকে নকৰি হকে বিহকে তিনিবৰণীয়া কাপোৰ পিন্ধি বা প্ৰফাইল  বদলাই বা চেলফি এপাত শেলৰ দৰে মাৰিনো মোৰ বুঢ়াকালত চৰচৰনি খোৱাই কি ৰং চাইছে হোঁ? কোনোবাই আকৌ মোৰ নামত কবিখেতি কৰি টেগাইছে এগালমানক আকৌ কিছুমানৰ মনত পৰিল মোৰ নাম থকা কিবা পুৰণা গানলৈ ভৈয়াই ঐ খুচৰি খুচৰি ইউটিউবৰ লিঙ্ক দি আকৌ হেপী স্বাধীনতা দিবস দি ফুৰিছে কিছুমানে৷ তেতিয়া কি হ’ব? মোৰ মধুমেহ কমিবনে ৰক্তচাপ কমিব নে মাজে মাজে উক দিয়া বাতবিষবোৰ কমিব? গোটেই বছৰটো কেতিয়াবা চৰ্দি লাগি নাকে কাণে বানপানী হৈ থাকে সাহায্য অকন নাই ঐ! কিন্তু পোন্ধৰ আগষ্টদাল আহিল হৈ গ’ল এদিনৰ বাবে কি চাবা গোটেইমখাই এই বুঢ়ীক লৈ গান নাচ কৰি তত নেপায়৷ অথচ বুঢ়ীৰ বয়সৰ চাপ পৰি গাল সোতোৰা সোতোৰ৷ চকুৰেও ভালকে নমনে৷ হওঁতে বহুত বেছি বয়স হোৱা নাই অমুকীৰ৷ সিপিনে সেই আমেৰিকাত মোৰে কলেজৰ চিনিয়ৰ আছিল তাইৰ জন্ম চাৰি জুলাইত কিন্তু বাআআ কি জীয়ৰীজনী হৈ আছে! নহ’বনো কিয়৷ তাইৰ আপদাল তাইহঁতৰ দেশত গোটেই বছৰ জুৰি চলে আৰু তাইৰ জন্মদিনৰ দিনা ৰাতি এঘণটামান আতচবাজী চলে!  হওঁতে তাইৰ জন্মদিনৰ দিনাও কেক কাটে কিন্তু ক’ব খুজিছো গোটেই বছৰজুৰি তাইৰ  যে আপদাল কৰে সেই কথাটোহে৷ ভিটামিনৰ যোগান, বছৰজোৰা সাৰপানী, ইত্যাদি কিহৰ আকাল ঐ! ....মোৰ জন্মদিনৰ দিনা আকৌ এচামে ঠেঁহ পাতি ৰাস্তাও বন্ধ দিয়ে৷ কেতিয়াবা গোটেই ৰাজ্যখনেই বন্ধ কৰে এইহে চাবলৈ মোক জন্ম দিলা প্ৰভূ হৰি হৰি! কেতিয়াবা ভাবো মই পৃথিৱীলৈ নহাহ’লেই বাৰু আছিল নেকি অ’ সমপাদক (সম্পাদক শব্দটো মোৰ জিভাত নুফুটা হৈছে, বয়সৰ দোষ) ডাঙৰীয়া৷ ভালেই পায় দেখো ল’ৰাছোৱালীৰ পৰা ভো ভো পণ্ডিত অনেক ৰাইজে আমাৰ ইয়াত ইংৰাজীতহে কথাও পাতে, বিলাতী সাজপোচাকহে পিন্ধে, পানীকণো পাৰিলে বিলাতীয়েই খায়৷ মই বোলো জনমিলো নামতহে! মোৰ ভাৱ হয় মই অহাৰ কাৰণে অশান্তিহে হ’ল নেকি বাৰু৷ নামতহে মই৷ মোৰ জানো কিবা কাম আছে৷ ইংৰাজৰ ৰাজ চলিয়েই আছে এই বুঢ়ীৰ গাৱঁলীয়া ভাষাকণ বা সংস্কৃতিৰ আজি তেনে একো মূল্য নাই ঔ৷ বহুত বকিলো বহুতে বিশ্বদৰবাৰৰ অলীক সপোন দেখুৱালে আৰু দেখিলোও, আৰু ক’লে কথা ওলাই গৈ থাকিব৷ চৰচৰনিটো বাৰুকৈয়ে হৈছে এতিয়া৷ অৰ্থাৎ মোৰ নামত এইবাৰ ঠায়ে ঠায়ে পতাকা উৰাইছে হ’বলা! পতাকাখন আকৌ কেতিয়াবা উলোটাকে উৰাই পায় কিছুমানে তেতিয়া কিন্তু বুকুত বিষ এটাৰে কাহ এটাও ধৰেহে! বাৰু এদিনৰ বাবে হ’লেও হ’ব আৰু কিনো কৰিম উপায়ো নাই৷ পানী অকন খাই বিছনাত পৰোগৈ৷ কুম্ভকৰ্ণৰ কাহিনীটো জনাই জানেই নহয়! কাইলৈৰ পৰা আকৌ সপোন ৰচি থাকিম৷ 

ইতি,

ধন্যবাদেৰে

চিৰিমতি স্বাধীনতা দেৱী