পদ্য - ৩

বিহু

এজন ল’ৰা আছিল নাম তাৰ লুইত

বিহু-পূজা আহিলেই বজায় পেঁপা পুইট পুইট

মাকে বোলে অ’ সোনগুটি

আইতাকে মাতে অ’ কচুগুটি

এইফালে আহ ককাৰে কচু পুৰিছে জুইত৷

লুইতৰ মাকে আছিল বৰ গুজৰি গুমৰি

বজাৰলৈ গ’লে দেউতাকে এনেই নকৰে দেৰি

আজি আকৌ কি হ’ল?

কনমানিজনীকো খুৱাবৰ হ’ল

কেতিয়া চাউল তিয়াব, খুন্দিব পিঠাগুড়ি!

লুইতৰ ভনীয়েকৰ এইবাৰ প্ৰথম বিহু

বিহুৰ বজাৰ কৰিবলৈ দেউতাক পালেগৈ টিহু

বজাৰত আছিল যদিও তিল-গুঁড়

কিন্তু পিঠাৰ পেকেট আছিল ভৰপূৰ

তাকে লৈ আহি ক’লেহি “হেপী বহাগ বিহু”৷

বজাৰৰ কোমল চাউল, সান্দহ আৰু পিঠা

হ’বনে বাৰু ঘৰত বনোৱাৰ দৰে মিঠা

‘ৰেডিমেইড’ জলপান, ঘৰত কাম কম

আলহীৰ বাবে লচকৰাও কৰি থম

মাকে তাকে ভাবিলে অ’ এইবাৰচোন নায়েই লেঠা৷

বিহু বুলি লুইতৰ ইচকুল তিনিদিন বন্ধ

ককাৰ লগত সেয়ে কৰিছে অনেক প্ৰৱন্ধ

জাতিবাঁহ চাঁচি ককাই সাজিছে কাঠি কামি

বিচনী সাজি কৈ গৈছে মহাভাৰতৰ কাহিনী

সাঙুৰি লৈছে গোটেই আনকি সাৰি যোৱা নাই জৰাসন্ধ৷

কাইলৈ বুইছ গৰুবিহু, আইতাই আহি ক’লে

দেউতাৰক ক’ব লাগিব মাখিয়তি আনি থ'বলে

লাও খা, বেঙেনা খা

বছৰে বছৰে বাঢ়ি যা

আমাৰ বগীক নিব লাগিব নৈৰ পাৰত নোৱাবলে’৷